Eva & Abel's trip down under (hopelijk komen ze nog boven)
woensdag 7 januari 2015
Dag 2
Van Buoy Creek naar Louisa River
Laat opgestaan en op het strand ontbeten: muesli met tropisch fruit. Jammer genoeg ongesuikerd. Dat was niet de bedoeling en zal nog problemen opleveren. We sleuren meer dan een kilo mee. Dit is ons energieontbijt. Maar zonder suiker is dit minder energetisch en vooral minder lekker (nicht zu fressen dixit Abel). Nu over ons eten kunnen we een heel hoofdstuk apart schrijven.
Vandaag ook geen vuur in de benen. Zinderende hitte, heel atypisch voor Tasmanië.
Het eerste uur start met initiatie in de dans met de modder, dit vereist lenigheid en acrobatie. Balanceren op boomwortels, onzichtbare stenen, boomtakken, ... Leuk, vermoeiend en apart. Dan volgt een klim, niet eens zoveel, 200 meter ongeveer. Maar de kracht is op en het is heet. Ik maak met mijn handdoek provisoir een zonnehoedje.
Op verschillende plekken moeten we door kreken waden. Het ijskoude water brengt telkens veel te korte verfrissing.
Na een lange tocht komen we eindelijk aan bij een grote kreek waar we door moeten. Er is schaduw! En we hebben honger.
Maar eerst zwemmen. Ik kan niet wachten. Ik heb het gevoel dat mijn hoofd in brand staat. Denk dat ik door en door verbrand ben ondanks nieuwe zonnecrème van bushwalker winkel. Zalig in het water, diep, verfrissend, proper, zaaaaaaaalig.
Na het opzetten van de tent is het tijd voor de was. Nu het warm is krijgen we waarschijnlijk wel een aantal dingen droog. We moeten toch een minimum aan properheid garanderen. Maar het haar hebben we al lang opgegeven. Abel laat alles groeien en ik heb geen borstel meer.
Tijdens het eten aan de rivier, op stenen gezeten, keuvelend, ritselt plots een dikke zwarte slang naast ons. Mijn hart staat stil ...
Maar het beest glijdt rechtdoor het water in en zwemt, kop boven water, onvoorstelbaar snel naar de andere kant. Even uitademen. Abel vindt het grappig.
Daarna redelijk vroeg in bed want ik heb toch echt schrik voor morgen. Het wordt een lange stijle klim naar 900 meter hoogte en een paar valleien door ( totale klimhoogte niet gekend) het pad naar de top zou goed zijn, maar de afdaling is zeer modderig, stijl en glad. "Be carefull there" zeiden de 2'gasten die in ons vliegtuigje terugvlogen naar hobart.
Bang hartje. We zullen morgen zien.
Van Buoy Creek naar Louisa River
Laat opgestaan en op het strand ontbeten: muesli met tropisch fruit. Jammer genoeg ongesuikerd. Dat was niet de bedoeling en zal nog problemen opleveren. We sleuren meer dan een kilo mee. Dit is ons energieontbijt. Maar zonder suiker is dit minder energetisch en vooral minder lekker (nicht zu fressen dixit Abel). Nu over ons eten kunnen we een heel hoofdstuk apart schrijven.
Vandaag ook geen vuur in de benen. Zinderende hitte, heel atypisch voor Tasmanië.
Het eerste uur start met initiatie in de dans met de modder, dit vereist lenigheid en acrobatie. Balanceren op boomwortels, onzichtbare stenen, boomtakken, ... Leuk, vermoeiend en apart. Dan volgt een klim, niet eens zoveel, 200 meter ongeveer. Maar de kracht is op en het is heet. Ik maak met mijn handdoek provisoir een zonnehoedje.
Op verschillende plekken moeten we door kreken waden. Het ijskoude water brengt telkens veel te korte verfrissing.
Na een lange tocht komen we eindelijk aan bij een grote kreek waar we door moeten. Er is schaduw! En we hebben honger.
Maar eerst zwemmen. Ik kan niet wachten. Ik heb het gevoel dat mijn hoofd in brand staat. Denk dat ik door en door verbrand ben ondanks nieuwe zonnecrème van bushwalker winkel. Zalig in het water, diep, verfrissend, proper, zaaaaaaaalig.
Na het opzetten van de tent is het tijd voor de was. Nu het warm is krijgen we waarschijnlijk wel een aantal dingen droog. We moeten toch een minimum aan properheid garanderen. Maar het haar hebben we al lang opgegeven. Abel laat alles groeien en ik heb geen borstel meer.
Tijdens het eten aan de rivier, op stenen gezeten, keuvelend, ritselt plots een dikke zwarte slang naast ons. Mijn hart staat stil ...
Maar het beest glijdt rechtdoor het water in en zwemt, kop boven water, onvoorstelbaar snel naar de andere kant. Even uitademen. Abel vindt het grappig.
Daarna redelijk vroeg in bed want ik heb toch echt schrik voor morgen. Het wordt een lange stijle klim naar 900 meter hoogte en een paar valleien door ( totale klimhoogte niet gekend) het pad naar de top zou goed zijn, maar de afdaling is zeer modderig, stijl en glad. "Be carefull there" zeiden de 2'gasten die in ons vliegtuigje terugvlogen naar hobart.
Bang hartje. We zullen morgen zien.
© Familie de Abeltjes en een Bourgeois