Eva & Abel's trip down under (hopelijk komen ze nog boven)
dinsdag 6 januari 2015
Van Melalueca naar Buoy Creek
5,5 uren wandelen
Vandaag is overrompelend. Een gevoel van euforie maakt zich van ons meester. De spanning en verwachtingen bij de aanvang van deze grote trektocht zijn haast tastbaar.
We krijgen een lift naar het kleine luchthaventje vanwaaruit "paravion" opereert. Check in gaat vlot. Abel 21 kg en ik 15 kg in onze rugzakken, zonder gas, water en lunch.
De piloot Flinn stelt zich aan ons voor en toont de 4 zitplaatsen. Een ander koppel vliegt met ons mee. Er is geen wolkje aan de lucht.
Wat een ervaring die vlucht, over Hobart, Mount Wellington over en dan over de bergen en meren van het wilde zuiden (Marie France: ook over Lake Oberon). Flinn beweert dat het meer dan een jaar geleden is dat de hemel zo open was.
De landing op een gravel strip in Malalueca. Ik laat de foto's vertellen.
We starten met een flinke tred aan de prachtige wandeling over een vlakte tussen de bergen. Zo snel na de aanvang spot ik voor het eerst de zeer zeldzame parkiet met een oranje buikje. Malelueca en omgeving is gekend als de laatste plek waar deze nog in het wild te vinden zijn. (zou de zanger van shearwater dit weten, vraag ik me af).
Na een paar uur stappen gaan we wat heuvels over en dan, de oneindige oceaan met parelwitte stranden en machtige rotsformaties.
We voelen ons de koning te rijk. Het is warm, onze benen vol kracht en nu op blote voetjes trekkend over km lange stranden. Oh yes! We can fly!!!
Deze wondermooie dag eindigt op een "camping" aan het strand, waar een riviertje de zee in loopt.
Op het strand vinden we DE STEEN voor Elias. We zullen hem op deze tocht meenemen zodat hij binnen twee weken de collectie van onze lieve elias kan vervoegen. Een stukje Tasmanië in de vinkenstraat.
's avonds net voor zonsondergang krijgen we weerbericht "aan huis". Twee vissers die voor een paar dagen onderweg zijn om kreeften te vangen komen ons tijdens onze avondlijke strandwandeling met hun bootje tegemoet. Ze varen speciaal de baai in om ons te waarschuwen. Weerberichten zijn heel kostbaar hier zullen we later ondervinden. Donderdag moeten we een hoge kale rots over en dat doen we best voor de middag. Dan zit de wind ook goed. Nadien voorspellen de vissers regen en wind uit tegenovergestelde richting.
Na een korte babbel. Redekunst de vreemde ruige mannen terug de baai uit.
Die avond zijn we niet alleen op de camping. (Camping is een plek waar er beschutte plekjes zijn voor een tent en waar drinkbaar water in de buurt is. Soms is er een toilet onder de vorm van een gat in de grond met een deksel op.)
Een andere tent staat al opgesteld. We ontmoeten Fiona en Claire, Moeder en dochter. Ze zijn al 6 dagen onderweg en komen van de port Davey track. De dochter tatert en beetje veel om in de bush te zijn. :)
Hier kom je weinig mensen tegen en iedereen is opvallend stil. Niet iedereen dus.
Voor het donker wordt hebben we nog wat tijd om een kaartje te leggen :)
5,5 uren wandelen
Vandaag is overrompelend. Een gevoel van euforie maakt zich van ons meester. De spanning en verwachtingen bij de aanvang van deze grote trektocht zijn haast tastbaar.
We krijgen een lift naar het kleine luchthaventje vanwaaruit "paravion" opereert. Check in gaat vlot. Abel 21 kg en ik 15 kg in onze rugzakken, zonder gas, water en lunch.
De piloot Flinn stelt zich aan ons voor en toont de 4 zitplaatsen. Een ander koppel vliegt met ons mee. Er is geen wolkje aan de lucht.
Wat een ervaring die vlucht, over Hobart, Mount Wellington over en dan over de bergen en meren van het wilde zuiden (Marie France: ook over Lake Oberon). Flinn beweert dat het meer dan een jaar geleden is dat de hemel zo open was.
De landing op een gravel strip in Malalueca. Ik laat de foto's vertellen.
We starten met een flinke tred aan de prachtige wandeling over een vlakte tussen de bergen. Zo snel na de aanvang spot ik voor het eerst de zeer zeldzame parkiet met een oranje buikje. Malelueca en omgeving is gekend als de laatste plek waar deze nog in het wild te vinden zijn. (zou de zanger van shearwater dit weten, vraag ik me af).
Na een paar uur stappen gaan we wat heuvels over en dan, de oneindige oceaan met parelwitte stranden en machtige rotsformaties.
We voelen ons de koning te rijk. Het is warm, onze benen vol kracht en nu op blote voetjes trekkend over km lange stranden. Oh yes! We can fly!!!
Deze wondermooie dag eindigt op een "camping" aan het strand, waar een riviertje de zee in loopt.
Op het strand vinden we DE STEEN voor Elias. We zullen hem op deze tocht meenemen zodat hij binnen twee weken de collectie van onze lieve elias kan vervoegen. Een stukje Tasmanië in de vinkenstraat.
's avonds net voor zonsondergang krijgen we weerbericht "aan huis". Twee vissers die voor een paar dagen onderweg zijn om kreeften te vangen komen ons tijdens onze avondlijke strandwandeling met hun bootje tegemoet. Ze varen speciaal de baai in om ons te waarschuwen. Weerberichten zijn heel kostbaar hier zullen we later ondervinden. Donderdag moeten we een hoge kale rots over en dat doen we best voor de middag. Dan zit de wind ook goed. Nadien voorspellen de vissers regen en wind uit tegenovergestelde richting.
Na een korte babbel. Redekunst de vreemde ruige mannen terug de baai uit.
Die avond zijn we niet alleen op de camping. (Camping is een plek waar er beschutte plekjes zijn voor een tent en waar drinkbaar water in de buurt is. Soms is er een toilet onder de vorm van een gat in de grond met een deksel op.)
Een andere tent staat al opgesteld. We ontmoeten Fiona en Claire, Moeder en dochter. Ze zijn al 6 dagen onderweg en komen van de port Davey track. De dochter tatert en beetje veel om in de bush te zijn. :)
Hier kom je weinig mensen tegen en iedereen is opvallend stil. Niet iedereen dus.
Voor het donker wordt hebben we nog wat tijd om een kaartje te leggen :)
© Familie de Abeltjes en een Bourgeois