Eva & Abel's trip down under (hopelijk komen ze nog boven)
zondag 11 januari 2015
Dag 6
Naar granite beach
Zondagsgevoel.
Na een koude open nacht is het gezellig wakker worden in ons tentje. Abel ligt met zijn ice breaker pultje in zijn 2 slaapzakken. Voor het eerst blijven we lekker lang liggen.
De voorbije dagen zijn fysiek erg inspannend geweest.
Vandaag wordt een dagje om de rugzak te herorganiseren en wat rond te hangen an het vuur, op het strand of op de warme rotsen. We zouden uren kunnen spenderen aan het observeren van al het leven hier. De zwarte zwanen op de rivier. De meeuwen op het strand, de Jan Fabre kevers op de planten (weet je nog Joni, de luchter in het koninklijk paleis?)
Deze namiddag vertrekken we naar granite beach. Een stijle klim en daling naar het volgende strand. Op weg naar de voet van onze laatste berg.
Ik zit nu bij het vuur te schrijven en te wachten tot mijn sokken droog zijn. Het zijn zo' n kleine dingen die wel erg belangrijk worden (droge sokken). Acht uur stappen zonder droge propere sokken is echt geen aanrader.
Ondertussen komt de zon erdoor. Ik ga op ons 1 million dollar view bankje zitten schrijven in de zon (😉 maf).
En om 16 uur zijn we terug op stap. Ik een beetje slapjes wegens te snellen verwerking van mijn voedsel. "de crapper" mijn nieuwe favoriete plaats. (Het gat in de grond met het deksel).
Acrobatie op grote ronde losse keien. Inbeukende hongerige golven en stukjes veilig mooi strand. Als je tenminste niet met je netjes drooggehouden botten de rug keert naar de oceaan en met open mond het landschap bewonderend staat aan te gapen. Aldus Abel zijn hilarische slapstick stukje van de dag. Een hoge golf kwam en nam ins abeltje mee, jodelend de knieën optrekkend. En ik nog meer buikkramp. Van het lachen deze keer.
Op het einde van granite Bay vinden we een waterval opnhet strand. De natuurwonderen stapelen zich op en de fysieke uitdagingen ook 😰 (zijn de smileys mooi elias?)
We moeten de rots naast de waterval opklauteren om een stuk hoger op een beschutte plek te camperen. Veilig hoog voor de grillige golven.
Eens de rotsen opgeklommen, mooi zicht op het riviertje dat zo plots van de rots de zee in verdwijnt.
Weer geen levende mensenzieltjes te bespeuren. Alleen op de wereld. Stil in ons hoofd. Bevrijdend.
Morgen volgt een lange dag over de laatste berg. Zeven uur stappen schatten we. Hopelijk is eva morgen beter. We zetten de wekker op 05:20 uur.
Naar granite beach
Zondagsgevoel.
Na een koude open nacht is het gezellig wakker worden in ons tentje. Abel ligt met zijn ice breaker pultje in zijn 2 slaapzakken. Voor het eerst blijven we lekker lang liggen.
De voorbije dagen zijn fysiek erg inspannend geweest.
Vandaag wordt een dagje om de rugzak te herorganiseren en wat rond te hangen an het vuur, op het strand of op de warme rotsen. We zouden uren kunnen spenderen aan het observeren van al het leven hier. De zwarte zwanen op de rivier. De meeuwen op het strand, de Jan Fabre kevers op de planten (weet je nog Joni, de luchter in het koninklijk paleis?)
Deze namiddag vertrekken we naar granite beach. Een stijle klim en daling naar het volgende strand. Op weg naar de voet van onze laatste berg.
Ik zit nu bij het vuur te schrijven en te wachten tot mijn sokken droog zijn. Het zijn zo' n kleine dingen die wel erg belangrijk worden (droge sokken). Acht uur stappen zonder droge propere sokken is echt geen aanrader.
Ondertussen komt de zon erdoor. Ik ga op ons 1 million dollar view bankje zitten schrijven in de zon (😉 maf).
En om 16 uur zijn we terug op stap. Ik een beetje slapjes wegens te snellen verwerking van mijn voedsel. "de crapper" mijn nieuwe favoriete plaats. (Het gat in de grond met het deksel).
Acrobatie op grote ronde losse keien. Inbeukende hongerige golven en stukjes veilig mooi strand. Als je tenminste niet met je netjes drooggehouden botten de rug keert naar de oceaan en met open mond het landschap bewonderend staat aan te gapen. Aldus Abel zijn hilarische slapstick stukje van de dag. Een hoge golf kwam en nam ins abeltje mee, jodelend de knieën optrekkend. En ik nog meer buikkramp. Van het lachen deze keer.
Op het einde van granite Bay vinden we een waterval opnhet strand. De natuurwonderen stapelen zich op en de fysieke uitdagingen ook 😰 (zijn de smileys mooi elias?)
We moeten de rots naast de waterval opklauteren om een stuk hoger op een beschutte plek te camperen. Veilig hoog voor de grillige golven.
Eens de rotsen opgeklommen, mooi zicht op het riviertje dat zo plots van de rots de zee in verdwijnt.
Weer geen levende mensenzieltjes te bespeuren. Alleen op de wereld. Stil in ons hoofd. Bevrijdend.
Morgen volgt een lange dag over de laatste berg. Zeven uur stappen schatten we. Hopelijk is eva morgen beter. We zetten de wekker op 05:20 uur.
© Familie de Abeltjes en een Bourgeois