Eva & Abel's trip down under (hopelijk komen ze nog boven)

Dag 5
Naar Suprise Bay
6,5 uur wandelen

Deze ochtend compleet overspoeld door emotie. Ik heb zoveel zin om Joni en elias een dikke knuffel te geven en ik zou nu Maya zo graag in mijn armen wiegen. Het gemis hoort erbij, het kan ook niet anders. Maar deze morgen is het alom aanwezig. Het duurt erg lang zonder nieuws van het thuisfront. Al 5 dagen lang. Gewoon te weten dat alles ok is zou fijn zijn. En hoe is het met Steven? Bevalt het hem daar? Geen onverwachte praktische problemen?

Het is een luxe en een bron van groot geluk dat wij dit hier kunnen doen. Iederen zou zich zo af en toe eens een tijdje moeten kunnen terugtrekken uit alle dagdagelijkse gewoontes en zekerheden. Zeker als koppel. Terug naar de kern.

Ik denk dat deze pauze ons heel wat positieve energie oplevert en hoop dat iedereen die dit mee mogelijk gemaakt heeft er mee van kan genieten. Onze wegen zijn allemaal met elkaar verstrengeld. Op het volgende kruispunt: FEEST !!

Vandaag lopen we langs torenhoge duinen waar we op sommige plaatsen over moeten. We trotseren nog wat modder en lopen in de schaduw van majestueuze bomen. Sommige hebben de kruin erbij neergelegd en liggen voor eeuwig slapend op ons pad.
We verlangen naar vuur. Het is nog steeds koud en nat. Suprise Bay is een van de twee enige plaatsen waar we vuur mogen maken. Misschien krijgen we onze botten eens droog.
Suprise Bay is ondanks alle verwennerijen van de laatste weken, weeral verrassend mooi. Er komt geen einde aan de impressies van onvergetelijk natuurschoon op ons netvlies. En de meester vuurmakernslaagt er in een mum van tijd in vuur te maken. Hij sleurt al een halve dag gepast droog sprokkelhout mee. Zijn rugzak is nog nie Zwaag genoeg 😛

De zon spuwt ook vuur in onze horizon. Helemaal alleen voor ons. Geen enkele andere menselijke ziel te bespeuren in deze wijdse wildernis.