Joni's & Eva's fietstripje naar Rome

EINDELIJK nog eens een dag waar we gewoon kunnen niets doen. Aan een Italiaans meer waarvan ik de naam maar niet van kan onthouden hebben we de hele dag zonnend en lezend doorgebracht.
Ik kan genieten van het fietsen (vooral bergaf :)) mAar mijn benen waren echt aan een dag rust toe. Ik was al enkele dagen aan het stressen over het feit dat mijn boek veel te vlug uit ging zijn en ja, vandaag was het zover. THE hungergames, mijn eerste Engelse roman is uit, het is frustrerend om te weten dat het tweede boek gewoon thuis op mij zit te wachten en ik hier nu zonder enige literatuur zit. Ik heb mijn 2 joepies dan nog maar eens vanbuiten geleerd. Die zien er ondertussen niet meer uit, vol met ezelsoren, gescheurde blaren en tekeningetjes die ik op de weg naar Bolsano uit verveling heb getekend. Ik heb dus wel wat tijd gepiekerd over dat boek aangezien het zo' n open einde had.
Maar mama heeft me aan het werk gezet, ik moest foto' s gaan nemen van het landschap, maar ze gaven niet echt een goed beeld. Na nog wat muziek te hebben beluisterd zijn we terug gekeerd. Waar de ober, die mama constant (zonder resultaat) probeert te verleiden ons breedlachend begroet, als we nog maar net aan tafel zitten is hij er al met een glas wijn 'op zijn kosten' voor mama. Vanochtend heeft hij haar een brood, boter, wijn, ... gegeven (wat ze niet aannam) en de avond daarvoor heeft hij haar proberen te versieren met een glas champagne, ik ben blij dat ik al in bed lag want na een tijdje wordt dat echt wel ambetant, ik heb haar in de steek gelaten (vindt mama). Nu geeft hij ons enkel nog taart (echt al zeker 4 stukken!!!).
Ik ben van alle tijd dat we hier zijn nog geen enkele keer naar huis willen gaan, zelfs niet op de zwaarste klim. Ik vind het zelfs bijna erg dat er nog maar 3 dagen gefietst moet worden. Maar we zullen zeker nog heel wat meemaken!

Joni