Joni's & Eva's fietstripje naar Rome

Gisteren was een speciale dag.
Na een dagje rust dat in het water viel ( vanaf de namiddag onophoudelijk regen), zijn we zonder in te pakken voor de volgende dag gaan slapen. Alles was nat en koud.

Om 6 uur opgestaan, de tent nat ingepakt en om 7 uur vertrokken richting Lago di Chiusi.

De eerste 35 km waren heel zwaar. Maar mooi! Le crete, wat een mooi en volledig ander landschap. De streek van de desolaatheid, eenzame cipressen op heuvelkammen. Prachtige boerderijen. En steile hellingen.

Na verloop van tijd was joni OP. Maar we haalden tegen de middag de hoogste top. Het wenen nader dan het lachen deze keer. Maar dat was snel voorbij bij het inzetten van de afdaling en de rustpauze in een parkje. Ondertussen was het weer erg warm. De tent laten drogen. En wie passeert er na een goed uur rust? Onze Nederlandse vrienden. Gezellige babbel gehad. Waarna zij hun tocht in de hitte verderzetten. We zullen ze nu waarschijnlijk niet meer zien. Onze wegen scheiden.

Om 14:30 uur terug vertrokken. Nog geen half uur later, donderslag bij heldere hemel. Gelukkig een kerkje gevonden. Net onder afdak toen de stortvloed losbrak. Jezus wat een storm. We hebben daar bijna 2 uur gezeten. Een zware vermoeidheid overviel me. Heb daar met mijn hoofd tegen de kerkelijke voordeur zitten knorren. Maar het gedruis van de riviertjes die de straten vulden overstemde dat gelukkig.

De moed zat er nog een klein beetje in. Maar we hadden nog een lange tocht voor de boeg. Gelukkig deze keer eens op een autovrij fietspad!

Wel, om kort door de bocht te gaan, dat fietspad bleek niet verhard, niet onderhouden en spekglad met die regen. We hebben een foto genomen van het pad met het boekje van de route waar een heel ander beeld van het pad opstaat (van 2009) en dat gaan we opsturen zene!
Na veel omzwervingen om 20 uur toegekomen aan de Lago. Prachtig weeral. Volledig onder de modder en kletsnat. 90 km in de benen.