Maya's verhaal

Tweede dag na de operatie

Na een redelijk goeie nachtrust voor ons beide, maya op intensieve en ik tussen de dozen in de snoezel/bezemkamer, start de dag waarop Maya hopelijk terug naar haar eigen kamertje kan.
(geen gesloten deur met bel zoals op intensieve)

Toch even verschieten als ik op intensieve toekom. Met gezwollen oogjes, een pijnlijke grimas en 38,5 graden koorts doet ze mijn hart even stilstaan. Gelukkig mag ik haar pijnpomp zelf bedienen. Ik geef wat Morfine bij. Wat een verschil !
Ik mag haar voor het eerst zelf wassen en ontdek een nieuwe Maya. Haar lichaampje is zoveel veranderd. De wasbeurt wordt een ontdekkingsreis voor ons beide. Ondertussen is Maya een beetje wakker, pijnvrij en zichtbaar genietend van het lichamelijk contact. De verpleegster wordt er zelfs een beetje stil van.
Voor hen is het moeilijk in te schatten hoe Maya is/kan zijn als ze wakker is. We hebben terug een glimps gezien van ons vrolijk meisje.

Ik heb wat foto’s genomen van de wonde op haar rug. Een incisie vanaf haar nek tot haar stuit. Vakkundig terug dichtgemaakt met ontelbare nietjes. Die moeten er later nog uit (binnen 10 dagen).
Ik zet de foto’s hier niet op, maar ik ken er wel een paar die ze zullen willen zien.

Haar koorts is al wat gezakt. Op haar oogjes heeft ze een ontsteking, denk ik. Na wat spoelen ziet het er al iets beter uit.

En nu wachten op de dokters ...