Maya's verhaal

Eerste dag na de operatie.

Maya ligt nog op intensieve en is nog steeds onder sedatie.
Vannacht hebben ze geprobeerd haar wakker te maken, maar dat is niet gelukt. Op zich niet erg, en wat ons betreft al beter zo. Op die manier krijgt ze wat meer tijd om stapjesgewijs bij bewustzijn te komen.

Vanochtend is de beademing/intubatie stopgezet. Ze kreeg nog zuurstof via haar neusje. Maar ook dat is ondertussen stopgezet.

Ze begint duidelijk tekenen van pijn te tonen. Maar de verpleegsters op intensieve houden dit erg goed bij en geven pijnmedicatie bij als het nodig is.

Omdat het moeilijk is haar gedrag te interpreteren, zal ik bij haar in intensieve blijven van zodra ze wakker is. Goed gevoel bij de samenwerking.
(Knipoog naar Abel: behalve met die aspirant- of geaspireerde dokter van gisteravond, die vond het zeer vervelend dat we vragen hadden toen we op intensieve toekwamen en Maya voor het eerst zagen. Of de chirurg nog langskwam, vroegen we. “ je denkt tochbzeker niet dat ik die mannen hun agenda beheer, die komen als ze zin hebben ... ik moet de boel hier draaiende houden en ik weet van niks ...) de hersens weggeaspireerd bij die man denk ik. Ondertussen zit zijn shift erop en heeft een vriendelijke efficiënte dame zijn plaats ingenomen. Halelujah.

De chirurg kwam gisteravond wel nog langs en toonde trots de foto’s van het resultaat ( zie hieronder).
Beide foto’s van maya’s heupjes en rug. Links de situatie voordien, rechts de gecorrigeerde versie. De foto werd genomen net na de operatie.

Abel zei al dat “de Vincent” ( de chirurg die Maya opereerde aan haar neusje toen ze 3 maanden oud was) volgens hem niet meer zeker is van zijn plaatsje op het hoogste piedstalleke van Eva. Dr schelfaut zou zijn plaats wel eens kunnen innemen ...

Abel deze ochtend vertrokken naar Brugge. Morgenavond komt hij mij een dagje aflossen. Als Maya al op haar kamer zou zijn komen Joni en elias misschien mee.

12:30 uur
Aan de meisjes van de bomma:
Wou dit toch even delen. Ik zit nu al een hele tijd naast maya’s bed in intensieve en moet dikwijls aan de bomma denken. Ben blij dat ze “fonkelend” bij mij is en dat ik een paar belangrijke levenslessen van haar heb meegekregen.
😉Vooral ook dat “oefenen, oefenen, oefenen”. Doe mijn best. Niet druk maken over dingen die je niet kan veranderen. Het lot doet eigenwijs haar eigen ding.
“Het is erg, maar veel kan je daaraan niet doen. Maya moet je vooral graag zien”. Zei ze.
We doe ons best :)