Maya's verhaal

Het slaat in als een bom nu. Wat het betekent een kind te hebben als Maya. Ik heb het vreselijk moeilijk op dit moment. Maar ik weet ook dat dat straks weer beter is. Dat hebben we geleerd. Het loslaten.
Maar haar een kusje geven, de auto instappen en haar alleen achterlaten na zo’n week ...
Ze is zo kwetsbaar.
Sorry, maar na de gebeurtenissen van de voorbije dagen ben ik over-emotioneel. Niks wat een beetje tijd een een goeie dosis slaap niet kan oplossen. Maar op dit moment ...

Tuurlijk zou ik haar liefst van al meenemen naar huis. Mijn hart tracht intens naar een herenigd gezin, allemaal samen, vol, compleet.
Maar dat in niet meer voor ons weggelegd. Dat is niet meer voor Maya weggelegd. En man, dat doet zeer.

Heads up! Oefenen, oefenen, oefenen.

Volgende zomer als Maya helemaal genezen is, gaan we allemaal samen op vakantie. Met al onze kindjes :) naar een warm paradijsje waar we samen kunnen zwemmen. Gewichtloos in het water zijn. Laat ons daar naartoe werken.
We zijn verwend, heel erg rijk met zoveel warmte ... laat ons dat niet vergeten.

Traantjes drogen al op. Maya heeft het super gedaan!