Joni's & Eva's fietstripje naar Rome
zaterdag 13 juli 2013
Ok, de namiddag was iets minder euforisch. De route uit het boek die we volgde, bleek niet dezelfde als die op de gps. Spijtig, 175 meter voor niks geklommen. Terugkeren maar en de route naar pistoia aanvatten.
Onderweg kregen we ondanks het ondertussen late uur, nog af en toe een Italiaanse wielrenner te zien. We zijn voor deze Italiaanse sportievelingen een ware bezienswaardigheid. "Bravo, bravo!,,," klinkt het steevast. En soms "Bella Donna". Ook leuk :). Die Italianen zijn de vrolijkheid zelve en charmeurs natuurlijk!!!
De weg naar pistoia bleek door ons ommewegje niet meer haalbaar. Het dreigde donker te worden en de omgeving was erg mooi maar desolaat. Groene majestueuze bergen.
Plots een prachtig dorpje aan een rivier. Gevraagd of er een camping of hotel in de buurt was. "No" maar niet getreurd. Al snel verzamelden zich een paar mensen rond ons. Er werd gediscussieerd, gebeld en hevig met de armen gezwaaid. Resultaat: we mogen in "het roze huis" overnachten. Een eigendom van het dorp waar dorpelingen bij feesten genodigden kunnen te slapen leggen. De bergen zijn gevaarlijk 's nachts, zelfs voor Bob.
We werden enthousiast geëscorteerd naar een het café een paar huizen verderop. Daar stopte enkele minuten later een auto. "Volg me maar" zei de bestuurder. En oef...
15 min later lagen we op ons bedje in het roze huis.
Onderweg kregen we ondanks het ondertussen late uur, nog af en toe een Italiaanse wielrenner te zien. We zijn voor deze Italiaanse sportievelingen een ware bezienswaardigheid. "Bravo, bravo!,,," klinkt het steevast. En soms "Bella Donna". Ook leuk :). Die Italianen zijn de vrolijkheid zelve en charmeurs natuurlijk!!!
De weg naar pistoia bleek door ons ommewegje niet meer haalbaar. Het dreigde donker te worden en de omgeving was erg mooi maar desolaat. Groene majestueuze bergen.
Plots een prachtig dorpje aan een rivier. Gevraagd of er een camping of hotel in de buurt was. "No" maar niet getreurd. Al snel verzamelden zich een paar mensen rond ons. Er werd gediscussieerd, gebeld en hevig met de armen gezwaaid. Resultaat: we mogen in "het roze huis" overnachten. Een eigendom van het dorp waar dorpelingen bij feesten genodigden kunnen te slapen leggen. De bergen zijn gevaarlijk 's nachts, zelfs voor Bob.
We werden enthousiast geëscorteerd naar een het café een paar huizen verderop. Daar stopte enkele minuten later een auto. "Volg me maar" zei de bestuurder. En oef...
15 min later lagen we op ons bedje in het roze huis.
© Familie de Abeltjes en een Bourgeois