Joni's & Eva's fietstripje naar Rome
vrijdag 12 juli 2013
Het beloofde verslag van gisteren:
We vertrokken vrij vroeg in modena. We waren allebei vrij moe ondanks een goeie nacht in een psychedelisch maar uiterst goedkoop hotel in het centrum van deze mooie stad.
En hoewel er in de verste verte geen berg te bespeuren viel, beloofde de route een serieuze klim. Onze camping lag op 800 meter hoogte.
Het begin ging vlot. Een waterpas fietspad. Tot 11 uur.
Maar wat volgde, daar waren we niet op voorbereid. Alle tripjes met de fiets van Brugge naar Dendermonde en zelfs de belisolpijl met kemmelberg hebben onze spiertjes niet klaargemaakt voor dit. Net alsof er tientallen bommen in onze benen ontplofften.
Onderweg heb ik verschillende keren aan joni gevraagd of ze niet liever wou stoppen en terugkeren. Kan dit wel? Is het niet te veel? Mijn bezorgde moedergevoel ...
Maar door de verbeten grimas op haar gezicht heen kon ik haar koppige doorzettingsvermogen zien. "We zullen het halen mama. Traag misschien, maar voor zonsondergang staan we op de top, al moet het te voet!"
En we hebben het gehaald. Ook al hebben we het laatste stukje aan 11% stijging te voet afgelegd.
Ja, dat was a bummer. Eindelijk in zocca toegekomen bleek de biocamping van Giorgio op een eenzaam Bergje verderop te liggen.
Midden in de natuur, in de rust en stilte en in het fantastische gezelschap van Giorgio en marriella zullen we een rustdag inlassen.
Ah ja, Bij aankomst op de camping moest is onze identiteitskaarten tonen en ,,,, bleek dat ik die niet meer had. Waarschijnlijk achtergebleven in het hotel in modena. Zal straks bellen. No probs zei Giorgio. "Ik krijg ze wel, en als ze nog in modena zijn rij je morgen maar even terug om ze te halen" ???????
Dat was een Italiaanse grap.
Bij valavond en toch een tikkeltje ongerust de tent opgezet. Gelukkig nog wat eten gekregen. En dan uitgeteld in bed. Bleek 's nachts bijzonder koud te zijn op die hoogte. Met lange mouwen, pull, slaapzak met kap aan en 2 handdoeken erbovenop geslapen. Gedroomd van psychedelische dames van het hotel, kaartend met onze identiteitskaarten.
(Ondertussen hebben we onze identiteitskaarten terug in ons bezit. Een lang verhaal voor als we terug zijn.)
We vertrokken vrij vroeg in modena. We waren allebei vrij moe ondanks een goeie nacht in een psychedelisch maar uiterst goedkoop hotel in het centrum van deze mooie stad.
En hoewel er in de verste verte geen berg te bespeuren viel, beloofde de route een serieuze klim. Onze camping lag op 800 meter hoogte.
Het begin ging vlot. Een waterpas fietspad. Tot 11 uur.
Maar wat volgde, daar waren we niet op voorbereid. Alle tripjes met de fiets van Brugge naar Dendermonde en zelfs de belisolpijl met kemmelberg hebben onze spiertjes niet klaargemaakt voor dit. Net alsof er tientallen bommen in onze benen ontplofften.
Onderweg heb ik verschillende keren aan joni gevraagd of ze niet liever wou stoppen en terugkeren. Kan dit wel? Is het niet te veel? Mijn bezorgde moedergevoel ...
Maar door de verbeten grimas op haar gezicht heen kon ik haar koppige doorzettingsvermogen zien. "We zullen het halen mama. Traag misschien, maar voor zonsondergang staan we op de top, al moet het te voet!"
En we hebben het gehaald. Ook al hebben we het laatste stukje aan 11% stijging te voet afgelegd.
Ja, dat was a bummer. Eindelijk in zocca toegekomen bleek de biocamping van Giorgio op een eenzaam Bergje verderop te liggen.
Midden in de natuur, in de rust en stilte en in het fantastische gezelschap van Giorgio en marriella zullen we een rustdag inlassen.
Ah ja, Bij aankomst op de camping moest is onze identiteitskaarten tonen en ,,,, bleek dat ik die niet meer had. Waarschijnlijk achtergebleven in het hotel in modena. Zal straks bellen. No probs zei Giorgio. "Ik krijg ze wel, en als ze nog in modena zijn rij je morgen maar even terug om ze te halen" ???????
Dat was een Italiaanse grap.
Bij valavond en toch een tikkeltje ongerust de tent opgezet. Gelukkig nog wat eten gekregen. En dan uitgeteld in bed. Bleek 's nachts bijzonder koud te zijn op die hoogte. Met lange mouwen, pull, slaapzak met kap aan en 2 handdoeken erbovenop geslapen. Gedroomd van psychedelische dames van het hotel, kaartend met onze identiteitskaarten.
(Ondertussen hebben we onze identiteitskaarten terug in ons bezit. Een lang verhaal voor als we terug zijn.)
© Familie de Abeltjes en een Bourgeois